W Gnieźnie od kilkunastu lat dokonuje się pochówków urn z prochami. Kremacje odbywają się najczęściej w Poznaniu, gdzie znajduje się najbliższe krematorium. Większość kremacji odbywa się jednak bez udziału rodziny. Krewni zazwyczaj żegnają się ze zmarłym w szpitalu w Gnieźnie z udziałem księdza (lub bez - w zależności od woli rodziny). Po kremacji urna z prochami zostaje przywieziona na pogrzeb.

Nasza firma oferuje pożegnanie zmarłego na miejscu w Gnieźnie w Domu Pogrzebowym przy ul. Powstańców Wielkopolskich 7.

Sala Pożegnań w Domu Pogrzebowym Firmy C. Rosiński 

Zmarły jest przewożony na kremację w specjalnej drewnianej trumnie, która ulega spaleniu razem z ciałem. Po kremacji prochy są odbierane przez rodzinę zmarłego lub pracownika naszej firmy. W Gnieźnie nie ma specjalnych miejsc do pochówku urn, dlatego zazwyczaj są one grzebane w grobach rodzinnych (ziemnych lub murowanych).

Nasza firma pośredniczy w załatwieniu wszelkich niezbędnych formalności związanych z tą formą pochówku i nie pobieramy żadnych dodatkowych opłat/prowizji za załatwianie kremacji. Na miejscu posiadamy duży wybór urn ceramicznych, metalowych, drewnianych i kamiennych.

W latach 60. XX wieku Stolica Apostolska uznała, że na kremację ciała można pozwolić w wyjątkowych i uzasadnionych ważnymi okolicznościami wypadkach. Jednocześnie jest ważne, by nie była ona traktowana jako przejaw braku wiary w zmartwychwstanie ciała. Kościół katolicki wyraźnie potwierdza, że odwieczny pobożny zwyczaj chowania ciał zmarłych powinien być zachowany, przy czym kremacja jest obca duchowi katolickiemu. Chrześcijański pogrzeb ciała wyraża wiarę, że nie zostało ono ostatecznie zniszczone przez śmierć, lecz w przyszłości będzie ono wskrzeszone do życia, na wzór ciała Jezusa. Mimo to, od 1997 pozwala się na odprawianie mszy świętej pogrzebowej nad urną z prochami zmarłego, a dziś wiele cmentarzy katolickich posiada wydzielone miejsca do pochówku urn z prochami, tzw. kolumbaria.

W Polsce w 2011 roku Konferencja Episkopatu Polski wydała zalecenie, aby obrzędy liturgiczne odbywały się nad trumną z ciałem. Kremacja i pochowanie urny powinno odbyć się dopiero po tych obrzędach liturgicznych. Dopuszczone są jednak odstępstwa od tej reguły – sprowadzenie prochów z zagranicy i trudności w zgromadzeniu rodziny na dwóch uroczystościach. W liście z tego roku biskupi zachęcają jednak katolików do tradycyjnej formy pogrzebu, sprzeciwiając się rozsypywaniu prochów oraz przechowywaniu urny z prochami w domu.

Zgodnie z artykułem 12. i 16. ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 1959 r. Nr 11, poz. 62, z późn. zm.), zmarłych można pochować przez złożenie w grobach ziemnych, murowanych lub katakumbach. Szczątki pochodzące ze spopielenia zwłok mogą być przechowywane także w kolumbariach. Za naruszenie przepisów tej ustawy przewidywane są różne kary.

Obecnie polskie prawo nie pozwala na przechowywanie urny z prochami w innym miejscu niż na cmentarzu. Nie jest dopuszczane także rozsypywanie prochów osoby zmarłej, np. na "polach pamięci" usytuowanych na cmentarzach, czy poza nimi (można je tam tylko pochować, nie rozsypywać).